رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیدرهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیددرباره من
از آرزوهای دست نخورده و رویاهای پوچ ، دلربایی های هوسهای رنگارنگ پسرانه و از همه حرفهایی که از گفتنشان هراس دارم می نویسم. اینجا دفتریست از اسرار تاریخ همین نزدیکیها و خاطرات اشکهایی که هرگز جاری نشدند.
اینجا باقیمانده خرابه های احساسات گمشده ایست که چند وقتی بیش از حسرت حضورشان نمی گذرد .
ادامه...
575
دنیا کوچکتر از آن است
که گم شده ای را در آن یافته باشی
هیچ کس اینجا گم نمی شود
آدمها به همان خونسردی که آمده اند
چمدانشان را می بندند
و ناپدید می شوند
یکی در مه
یکی در غبار
یکی در باران
یکی در باد
و بی رحم ترینشان در برف
آنچه به جا می ماند
رد پایی است
و خاطره ای که هر از گاه
پس می زند مثل نسیم سحر
پرده های اتاقت را (عباس صفاری)
- گفتم برام حرفی بزن حرفی که دنیام تازه شه (+)
570
بن بست مخصوص خیابانها نیست. بن بست یک علامت سوال بزرگ بی جواب است. آدمها ، روزها ، خاطره ها و حتی کتابها هم بن بست دارند.بن بست یعنی سکون ، تردید ماندن یا رفتن . بن بست یعنی خواستن، یک بغل خاطره
یعنی ما.
565
به سختی رفتی که همه گناهان هر چند کوچکت هم پاک شود، حالا که آرام شدی و جای خالیت را جاگذاشتی بیش ازین نگرانمان نکن به خوابهایمان بیا و بگو که خوبِ خوب هستی بگو که دلتنگ نباشیم و بگو جایی هستی که همه ما آرزویش را داریم.
گریه نکن عزیزکم، دیگر هیچ کدامشان را احساس نمی کند نه شکستها و اضطرابها و نه دلتنگیها و سختیها. این دنیا آنقدرها هم ارزشش را ندارد. خدا و یک دنیا صبر و امید، برای تو که عکس برادرت را با یک نوار سیاه بر روی دیوارهای شهر می بینی. چشمانت را ببند، فردا همه آگهی ها را پاره می کنم.
564
فقط خواستم همینطوری بگم ،
" نی حدیث راه پرخون می کند
قصه های عشق مجنون می کند
در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست "
562
مثل فرمانده ای که در تاریکی شب جنگیده و از سرنوشت بیشتر سربازانش خبر ندارد و نگران فردای صبح و ارتش دشمن است ...