رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیدرهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیددرباره من
از آرزوهای دست نخورده و رویاهای پوچ ، دلربایی های هوسهای رنگارنگ پسرانه و از همه حرفهایی که از گفتنشان هراس دارم می نویسم. اینجا دفتریست از اسرار تاریخ همین نزدیکیها و خاطرات اشکهایی که هرگز جاری نشدند.
اینجا باقیمانده خرابه های احساسات گمشده ایست که چند وقتی بیش از حسرت حضورشان نمی گذرد .
ادامه...
222
دلم می خواست همین الان درست همین لحظه یکی بودو بهم می گفت " خب حالا چیزی نشده که ، اشکالی نداره ... "
220
با اینکه من از هوای بارانی اصلا خوشم نمیاد ولی توی بارون جنگل خیلی قشنگ میشه.این عکسها رو دیروز گرفتم، هوای بهاری یه حس شادابی عجیبی به آدم میداد. حالا قراره تا هفته بعد برم یه منطقه بکر و قشنگ که من خیلی اونجا رو دوست دارم و یه جورایی عاشق اونجام. راهش یه خرده طولانی و پر پیچ و خمه ولی در اولین فرصت میرم و عکسهای اونجا رو هم می ذارم. با اینکه من دیروز جنگل بودم و خودِ واقعیش رو دیدم الان که این عکسها رو می بینم کلی لذت می برم. نمی دونم چون شاید عکاسی رو خیلی دوست دارم و عکسهام برام مثل یه دنیای دیگه می مونه. شما هم با دیدن این عکسها لذت می برین؟
حیف که یه دوربین حرفه ای و گرون قیمت ندارم.
219
اگر روزی خواستی پیدایم کنی و دلت به حال من که نه ، به حال شعرهای بی وزن و قافیه عاشقانه سوخت فقط کافیست اسمت را تکرار کنی تمام مردمان کوچه و بازار مرا نشانت می دهند ، از بس که اینجا از تو نوشتم و تکرارت کردم.
218
وای، باران
باران
شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما،
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ،
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.
می پرد مرغ نگاهم تا دور،
وای، باران
باران
پر مرغان نگاهم را شست ... (حمید
مصدق)
- اگه حتی یک کلمه شو هم جا نمی ندازین ادامه مطلب رو بخونین وگرنه لطفا نگاه نکنین.
217
هیچوقت
هیچ وقت نقاش خوبی نخواهم شد
امشب دلی کشیدم
شبیه نیمه سیبی
که به خاطر لرزش دستانم
در زیر آواری از رنگ ها
ناپدید ماند (حسین پناهی)
216
من و این فصل پر التهاب ، من و همهمه سکوت یک شعر ناب ، من و کوچه بن بست این خواب ، من و باران گمشده در سراب ، تو شدی همه ...
215
احساس عاشقانه ای که دو تا سرخپوست آدم خوار توی جنگلهای آمازون به هم دارن دقیقا عین همون احساسیه که دو تا اسکیمو به هم دارن و دو تا آسیایی و دو تا آفریقایی و دقیقا شبیه همین احساسیه که دو تا آدم روی این کره خاکی به هم دارن .
214
سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند
همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند
تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند ...
213
با لباس خدمت داری یه مسیری رو پیاده میری و بعدش یه خانمی از روبروت میاد و تو هم دلت می خواد بهش بگی " خانم شما خیلی خوشگلین" بعدشم اونم یه لبخندی بزنه و تو با همون لباس خدمت به راهت ادامه بدی و اونم به راه خودش. خیلی دلم میخواست امروز این حرکت رو انجام می دادم.
پی نوشت: چند روز پیش شبیه اینو توی گوگل ریدر خونده بودم ولی امروز کاملا درکش کردم.