از آرزوهای دست نخورده و رویاهای پوچ ، دلربایی های هوسهای رنگارنگ پسرانه و از همه حرفهایی که از گفتنشان هراس دارم می نویسم. اینجا دفتریست از اسرار تاریخ همین نزدیکیها و خاطرات اشکهایی که هرگز جاری نشدند.
اینجا باقیمانده خرابه های احساسات گمشده ایست که چند وقتی بیش از حسرت حضورشان نمی گذرد .
ادامه...
بخاطر اینکه عادت کردیم خودمون رو غصه بدیم.. از اول بسم الله به انتها فکر کنیم و لذت داشتن کل پروسه رو به خودمون کوفت کنیم!! فکر می کنی همه جای دنیا اینجوری باشه یا ما ایرانی ها که تو آخرین آمار بین ۲۲۰ کشور مقام ۲۰۲ رو تو شاد بودن کسب کردیم؟
درسته -جالبه
چرا آهنگی که برای سلام باشه اینحسو نداره -انگار انسان ذاتا با غم هم ذات پنداری داره
موافقم .
بخاطر اینکه عادت کردیم خودمون رو غصه بدیم.. از اول بسم الله به انتها فکر کنیم و لذت داشتن کل پروسه رو به خودمون کوفت کنیم!! فکر می کنی همه جای دنیا اینجوری باشه یا ما ایرانی ها که تو آخرین آمار بین ۲۲۰ کشور مقام ۲۰۲ رو تو شاد بودن کسب کردیم؟
خداحافظی خیلی سخته کاش هیچ وقت وجود نداشت
من از تنهایی و خداحافظی بدم میاد چون همیشه چشمام تر میشه
شعر قشنگیه وبلاگت خوبه موفق باشی