تولدی دیگر

همه این شعر فروغ رو شنیدین ولی میشه یه بار دیگه بخونینش لطفا ، باشه ؟

همه هستی من

آیه تاریکیست ...

.

همه هستی من آیه تاریکی‌‏ست
که تو را در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتن‌‏ها و رستن‌‏های ابدی خواهد برد
من در این آیه تو را آه کشیدم آه
من در این آیه تو را
به درخت و آب و آتش پیوند زدم
زندگی شاید
یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن می‌‏گذرد
زندگی شاید
ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه می‌‏آویزد
زندگی شاید طفلی‌‏است که از مدرسه برمی‌‏گردد
زندگی شاید افروختن سیگاری باشد در فاصله رخوتناک دو همآغوشی
یا عبور گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر بر می‌‏دارد
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی معنی می‌‏گوید: صبح بخیر
زندگی شاید آن لحظه مسدودیست
که نگاه من در نی نی چشمان تو خود را ویران می‌‏سازد
و در این حسی است
که من آن را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت
در اتاقی که به اندازه یک تنهاییست
دل من
که به اندازه یک عشقست
به بهانه‌‏های ساده خوشبختی خود می‌‏نگرد
به زوال زیبای گل‌‏ها در گلدان
به نهالی که تو در باغچه خانه‌‏مان کاشته‌‏ای
و به آواز قناری‌ها
که به اندازه یک پنجره می‌‏خوانند
آه ...
سهم من اینست
سهم من اینست
سهم من,
آسمانیست که آویختن پرده‌‏ای آن‌‏را از من می‌‏گیرد
سهم من پایین رفتن از یک پله متروکست
و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره‌‏هاست
و در اندوه صدایی جان دادن که به من می‌‏گوید:

" دستهایت را
دوست می‌‏دارم"

دستهایم را در باغچه می‌‏کارم
سبز خواهم شد می‌‏دانم, می‌‏دانم, می‌‏دانم
و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم
تخم خواهند گذاشت
گوشواری به دو گوشم می‌‏آویزم
از دو گیلاس سرخ همزاد
و به ناخن‌‏هایم برگ گل کوکب می‌‏چسبانم
کوچه‌‏ای هست که در آنجا
پسرانی که به من عاشق بودند, هنوز
با همان موهای درهم وگردن‌‏های باریک وپاهای لاغر
به تبسم معصوم دخترکی می‌‏اندیشند که یک شب او را باد با خود برد
کوچه‌‏ای هست که قلب من آن را
ازمحله‌‏های کودکیم دزدیده‌‏ست
سفرحجمی در خط زمان
و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن
حجمی از تصویری آگاه
که ز مهمانی یک آینه برمی‌‏گردد
و بدینسان است
که کسی می‌‏میرد
و کسی می‌‏ماند
هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می‌‏ریزد مرواریدی صید نخواهد کرد
من
پری کوچک غمگینی را
می‌‏شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی‌‏لبک چوبین
می‌‏نوازد آرام آرام
پری کوچک غمگینی که شب از یک بوسه می‌‏میرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد