از آرزوهای دست نخورده و رویاهای پوچ ، دلربایی های هوسهای رنگارنگ پسرانه و از همه حرفهایی که از گفتنشان هراس دارم می نویسم. اینجا دفتریست از اسرار تاریخ همین نزدیکیها و خاطرات اشکهایی که هرگز جاری نشدند.
اینجا باقیمانده خرابه های احساسات گمشده ایست که چند وقتی بیش از حسرت حضورشان نمی گذرد .
ادامه...
به به! علی آقای گل.. حالا حالت چطور هست که داری دعوت می کنی؟تو رو خدا خوب باش فقط...همین که هستی خوبه.
رفیق ! این کاشها رو اگه بکاری ؛ درنمیاد . مطمئن باش .