حس عجیبی پیدا می کنم وقتی این آهنگ "هایده" رو گوش میدم ، یه حس خیلی خاص .
امیدم را مگیر از من خدایا
دل تنگ مرا مشکن خدایا
من دور از آشیانم
سر به آسمانم
بی نصیب و خسته
ماندم جدا ز یاران
از بهای طوفان
بال من شکسته
از حریم دلم
رفته رنگ هوس
روز و شب به که گویم
در درون قفس
وه که دست قضا
بسته بال مرا
روزوشب ز گلویم
ناله خیزد و بس
می زنم فریاد
هر چه بادا باد
وای از این طوفان
وای از این بیداد
امیدم را مگیر از من خدایا
دل تنگ مرا مشکن خدایا