رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیدرهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیددرباره من
از آرزوهای دست نخورده و رویاهای پوچ ، دلربایی های هوسهای رنگارنگ پسرانه و از همه حرفهایی که از گفتنشان هراس دارم می نویسم. اینجا دفتریست از اسرار تاریخ همین نزدیکیها و خاطرات اشکهایی که هرگز جاری نشدند.
اینجا باقیمانده خرابه های احساسات گمشده ایست که چند وقتی بیش از حسرت حضورشان نمی گذرد .
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
بایگانی
- تیر 1393 3
- خرداد 1393 5
- اردیبهشت 1393 3
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 1
- دی 1392 2
- آبان 1392 1
- مهر 1392 1
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 2
- خرداد 1392 4
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 5
- اسفند 1391 3
- بهمن 1391 3
- دی 1391 4
- آذر 1391 2
- آبان 1391 5
- مهر 1391 2
- شهریور 1391 3
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 7
- خرداد 1391 9
- اردیبهشت 1391 12
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 3
- دی 1390 2
- آذر 1390 18
- آبان 1390 11
- مهر 1390 17
- شهریور 1390 6
- مرداد 1390 10
- تیر 1390 15
- خرداد 1390 19
- اردیبهشت 1390 4
- فروردین 1390 18
- اسفند 1389 16
- بهمن 1389 14
- دی 1389 31
- آذر 1389 11
- آبان 1389 32
- مهر 1389 22
- شهریور 1389 11
- مرداد 1389 2
- تیر 1389 4
- خرداد 1389 12
- اردیبهشت 1389 27
- فروردین 1389 22
- اسفند 1388 18
- بهمن 1388 17
- دی 1388 25
- آذر 1388 26
- آبان 1388 3
- مهر 1388 14
- شهریور 1388 26
- مرداد 1388 26
- تیر 1388 17
- خرداد 1388 13
آمار : 119584 بازدید
Powered by Blogsky
366
توی بعضی از فیلما یه خونه های رویایی رو نشون میده که میتونه مدتها فکر آدم رو مشغول کنه. البته ظاهرا توی بلاد فرنگ یه شهرکهایی هست که انگار وسط جنگل و با فاصله زیادی از مرکز شهر درست شدن. خونه های بزرگ با در و پنجره خیلی زیاد و محوطه پر از چمن. دلم میخواد برای چند روز هم که شده توی این خونه ها زندگی کنم یا اینکه حداقل یه روزی این جاها رو از نزدیک ببینم. این عکسها رو از روی فیلم Life As We Know It گرفتم.
علی
8 بهمن 1389 ساعت 08:54 ب.ظ
وای خدایا دردنیا نشونمون ندادی لا اقل درآخرت ...نمی دونم خوبه اگرآدم جهنمم می ره این دنیا توی همچین خونه ای زندگی کرده باشه...نکنه ....اوه خدایا
سلام.
خوبی رفیق قدیمی؟
زدی تو کار دل ها...
بلاگتم شده از هر دری سخنی نه؟
تو وبلاگ قبلیت مطلب پاییز اونجا که عکس می گرفتی... اونجا که جاش خالی بود... راستی چقدر این روزا جاش خالیه نه؟
کاش بدونه جاشو با هیچی نمیشه پر کرد!
سلااااااااااااااام رفیق قدیمی
ای کاش بدونه جاشو با هیچ چیزی نمیشه پر کرد.
منم عاشق این جور خونه هام البته شکر خدا ما چندتا مدل اینجوریشو تو شمال داریم که یکیش تو یه کوه سرسبزه که صبحها تا نزدیک ظهرمیتونی تو مه نفس بکشی راه بری قدم بزنی انگار ابرا اومدن پایین خلاصه رویا اندر رویاس!
حس خوبی دارم بهت رفیق....
چرا؟ ممنون لطف داری
ولی من هیچوقت حس خوبی نسبت به ناشناسها نداشتم.
حس خوب داشتن دلیل نمیخواد!
همینکه اینجا احساس غربت نمیکنم برام یه حس خوبه.
از کلمه ی ناشناسی که به کاربردی دلم ریش شد! ولی خوب حق داری من واقعا ناشناسم!
می خوای ناشناس بمونی؟ دلیلش چیه؟
این جایی رو که تو می گی همه دوست دارن !
صمیمی می نویسی . ممنونم