رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی

در من صدای تبر می آید

رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی

در من صدای تبر می آید

147

چون از درون بی ارزشم و شخصیت پوچ و بی مایه ای دارم ، مثل برگی خشکیده با کوچکترین بادی به این طرف و آن طرف پرتاب می شوم .

من موجودی بی ارزشم .