رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیدرهگذر زمانهای خلوت و تنهایی
در من صدای تبر می آیددرباره من
از آرزوهای دست نخورده و رویاهای پوچ ، دلربایی های هوسهای رنگارنگ پسرانه و از همه حرفهایی که از گفتنشان هراس دارم می نویسم. اینجا دفتریست از اسرار تاریخ همین نزدیکیها و خاطرات اشکهایی که هرگز جاری نشدند.
اینجا باقیمانده خرابه های احساسات گمشده ایست که چند وقتی بیش از حسرت حضورشان نمی گذرد .
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
بایگانی
- تیر 1393 3
- خرداد 1393 5
- اردیبهشت 1393 3
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 1
- دی 1392 2
- آبان 1392 1
- مهر 1392 1
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 2
- خرداد 1392 4
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 5
- اسفند 1391 3
- بهمن 1391 3
- دی 1391 4
- آذر 1391 2
- آبان 1391 5
- مهر 1391 2
- شهریور 1391 3
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 7
- خرداد 1391 9
- اردیبهشت 1391 12
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 3
- دی 1390 2
- آذر 1390 18
- آبان 1390 11
- مهر 1390 17
- شهریور 1390 6
- مرداد 1390 10
- تیر 1390 15
- خرداد 1390 19
- اردیبهشت 1390 4
- فروردین 1390 18
- اسفند 1389 16
- بهمن 1389 14
- دی 1389 31
- آذر 1389 11
- آبان 1389 32
- مهر 1389 22
- شهریور 1389 11
- مرداد 1389 2
- تیر 1389 4
- خرداد 1389 12
- اردیبهشت 1389 27
- فروردین 1389 22
- اسفند 1388 18
- بهمن 1388 17
- دی 1388 25
- آذر 1388 26
- آبان 1388 3
- مهر 1388 14
- شهریور 1388 26
- مرداد 1388 26
- تیر 1388 17
- خرداد 1388 13
آمار : 119693 بازدید
Powered by Blogsky
روستامان همیشه زیبا بود
مثل باغی ز گل شکوفا بود
چشمه هایش زلال و جاری بود
آسمانش پر از قناری بود
مردمانی صمیمی و ساده
سر به زیر و نجیب و افتاده
گلنساء پشت دار قالی بود
روستامان همین حوالی بود
گله اش را شبان صدا میزد
کدخدا توی ده عصا میزد
هر طرف باغ و سبزه و گل بود
نسترن و سرو و سنبل بود
میرسید از بلندی آبادی
محمد به خنده و شادی
نان داغ و پنیر وچایی بود
عمه و خاله و دایی بود
توی گوچه درخت ناری بود
زندگی مثل آب جاری بود
خبر آمد ده سیه پوش است
هر چراغی که بوده خاموش است
خبر آمد شغال ها شیرند
شیرها خسته و زمین گیرند
چشمه خشکیده رود جاری نیست
هیچکس عاشق قناری نیست
گلنساء رفته کدخدا مرده
دل قالی ز کفش آزرده
روستا از نشاط محروم است
محمد به حبس محکوم است
پسر کدخداخداشده است
از صف بنده ها جدا شده است
نه تنوری نه آتشی نه نانی
هر چه هست آفت و پریشانی
نان داغ و پنیر و چایی کو؟
عمه کو خاله کو دایی کو؟
زندگی در اینجا سخت است
مردم ما چقدر بدبخت است
دل خوش قیمتش گران شده است
فصل کوچ پرندگان شده است
2:02 PM | محمدکامران کریمی | چاپ یادداشت
یه چیزی در حد المپیک و اینا بود .
ای ول خیلی قشنگ بود .
غمغینی باز علی خان؟! :(
بسیار این آهنگو دوست دارم-ندارمش البته -مثل خیلی چیز های دیگه ای که دوست دارم و ندارم