آدم گاهی دلش میخواد یه شاعر شخصی داشته باشه و هر وقت خواست بهش بگه من همچین احساسی دارم حالا تو در این مورد برام شعر بگو. اونوقت این شعرها رو بخونه و سرشار از حس ... بشه .
(اصلا نمی دونم جای سه نقطه چی باید بنویسم نمی دونم اسمش چیه ولی میشه اینجوری تفسیرش کرد که یعنی "با خودت بگی دنیا همیناش قشنگه اگه احساس آدما نبود که بقیه چیزا بی معنیه" )
آدم گاهی دلش میخواد یه شاعر شخصی داشته باشه ...
پس ما باید خوشحال باشیم ازینکه همچین شاعری در روح و قلبمان داریم که احساساتمان را خیلی راحت به روی کاغد میآورد...
برای یه شاعر اگه یه روزی حس شعریشو ازش بگیرن یعنی مرگ تدریجی....
واقعا حس زیباییه...